Kush bëhet skllav i zakonit,
duke përsëritur të njëjtat rrugë çdo ditë,
kush nuk e ndryshon hapin e tij,
kushdo që nuk rrezikon të ndryshojë rrobat,
kush nuk flet me këdo që nuk e di.
vdes nga brenda
kushdo që ka TV për mentorin e tij
vdes nga brenda
kushdo që shmang një pasion,
kush preferon të zezën në vend të së bardhës
dhe solutes në “i” në vend të vorbullës së emocionit
vetëm ai që i jep shkëlqim syve,
që e kthen një nofull në një buzëqeshje,
gjë që e bën zemrën të rrihet nga gabimet dhe emocionet.
vdes nga brenda
kush nuk e “kthen tryezën” kur nuk është i lumtur në punë,
kushdo që nuk rrezikon besimin e tij, për pasigurinë e tij për të kandiduar pas një ëndrre,
kush nuk e lejon veten, të paktën një herë në jetën e tij, të heqë dorë nga këshillat e gjithëpranishme.
vdes nga brenda
kush nuk udhëton,
kushdo që nuk lexon,
kushdo që nuk dëgjon muzikë,
kush nuk gjen madhështi në vetvete
vdes nga brenda
kush shkatërron dashurinë e tij,
kushdo që nuk i le ta ndihmojë,
kush i kalon ditët e tij duke u ankuar për fatin e tij të keq
ose për shiun e pandalshëm
vdes nga brenda
kush e braktis idenë e tij përpara se të fillojë edhe atë,
kushdo që nuk pyet për gjërat që nuk i di
ose ai që nuk përgjigjet kur pyetet se çfarë di
Ne shmangim vdekjen në doza të vogla,
kur e kujtojmë gjithmonë që të jesh gjallë
kërkon shumë më tepër përpjekje
nga ky fakt i thjeshtë i frymëmarrjes.
Vetëm me një durim të zjarrtë
ne do të pushtojmë lumturinë e mrekullueshme “.
Nga. Armand Muzhaqi