Marash Kumbulla ka dhënë një intervistë të gjatë për “Tuttomercatoweb” ku ka folur për “rilindjen” e tij në Spanjë, të ardhmen si dhe synimet me skuadrën kombëtare shqiptare.
“Këtu të gjithë më bënë të ndihem i qetë menjëherë: trajneri dhe shokët e mi të skuadrës.” Marash Kumbulla ka rilindur në Barcelonë me fanellën e Espanyolit. Në huazim nga Roma, qendërmbrojtësi shqiptar është një shtyllë mbrojtëse e ekipit katalanas dhe në prill ai u përfshi gjithashtu në top 11-shen e WhoScored të La Liga-s:
“Në fillim isha pak në mëdyshje, për shkak të faktit të ndryshimit të qytetit dhe vendit – tha ai për TMË -. Por u desh vetëm një javë, u ambientova shumë mirë dhe më dukej sikur isha në Itali. Diferenca e vetme është gjuha. Të ndihmon shumë fakti që luan rregullisht sepse lidhesh me shokët e skuadrës me shumë më tepër intensitet sesa kur nuk luan që në fillim.
Ku do të jetë e ardhmja juaj?
“Dua të përpiqem të vazhdoj në këtë drejtim, në kuptimin e vazhdimësisë dhe konsistencës në lojë. Nuk e di se cila do të jetë e ardhmja: Do të rikthehem patjetër në Romë në fund të kampionatit, sepse jam në një huazim të thjeshtë. Dhe më pas nuk e di se çfarë do të ndodhë, por ajo që dua patjetër është të përpiqem të kem sa më shumë vazhdimësi, siç kam pasur këtë vit.”
Ju keni lindur dhe jeni rritur në Itali, por keni luajtur gjithmonë për Shqipërinë. Si ka mundësi?
“Epo, deri në moshën 18 vjeç nuk kisha pasaportë italiane, edhe pse kam lindur në Itali. Kur isha 14 vjeç, më thirri Shqipëria dhe padyshim që shkova atje: prindërit e mi janë shqiptarë, familja ime është shqiptare dhe doja shumë të shkoja atje. Më pas, kur fillova të luaja në Serinë A, kishte një interes të vogël nga Italia: doja të vazhdoja me ata që më kishin besuar gjithmonë, madje një zgjedhje e vërtetë me mua. Jam i lumtur ta bëj këtë”.
Ëndërroni kualifikimin në Kupën e Botës…
“Do të ishte si të fitonim Kupën e Botës. Nuk jemi kualifikuar kurrë dhe e dimë se është e vështirë, sepse ka ekipe të forta në grup: Mendoj se ndeshja kundër Serbisë në qershor do të jetë vendimtare. Ata janë pretendentët për vendin e dytë, duke qenë se vendi i parë mendoj do ti shkojë Anglisë. Shpresojmë, besojmë në të: në Shqipëri ka shumë pak bestytni dhe të gjithë thonë do të kualifikohem, të shohim.
Në Empoli shpërtheu bashkëkombësi juaj Ismajli, e prisnit?
“Po. Meqë kemi luajtur me kombëtaren me tre lojtarë, unë, ai dhe Gjimshiti, jam ndjerë shumë mirë me të dy. Ismajli ka qenë gjithmonë shumë i fortë: ndoshta nuk është shumë i gjatë, por mbushet me forcën e tij dhe kërcen shumë lart. Pastaj është shumë i kujdesshëm në mbulimin e tij, në pozicionimin e tij: është e pamundur ta gjesh në një pozitë shumë të keqe për kombëtaren, kur ndihem shumë keq me të. i sigurt, dhe këtë besim ua transmeton edhe shokëve të skuadrës”.
Një tjetër bashkëlojtar juaj i kombëtares, Asllani, po lufton për t’u vendosur te Interi. Çfarë mendoni ju?
“Teknikisht ai është shumë i fortë, por nuk e di: duhet të njohësh dinamikën e brendshme të ekipit. Mund t’ju jap një shembull: kur nuk luajta shumë dhe më pas erdhi momenti, nuk u ndjeva në maksimumin tim. Është një çështje personale, por në konsistencë gjen ende besim: kjo është veçanërisht e vërtetë për një djalë të ri si ai ose siç isha dy ose tre vjet më parë”. Përfundoi Marash Kumbulla